Dag 50 en 51 Grand Teton, Wyoming

Grand Teton wat was je mooi. Blijft zo ongelofelijk dat je na 5 uur rijden van de rode hete woestijn van Utah naar de met sneeuw bedekte bergtoppen van de Tetons staat te kijken. Elke rit of nieuwe dag geeft weer een nieuw uniek uitzicht. 

Afgelopen 2 dagen op een camping zonder iets gestaan. Geen douches, geen elektrische aansluiting, geen WiFi, alleen wc’s waar je s’ nachts toch niet naartoe durft i.vm. loslopende beren. Lang leven de camper 😜. Toch heeft het ook wel iets om je bed in te duiken en uit te stappen en dan samen lekker stinkend je dag te beginnen. En het heeft geholpen, we kunnen al heel wat wildlife van ons lijstje schrappen. We tellen voor onszelf alleen de dieren die we met het blote oog goed hebben kunnen zien. Van de lijst kunnen verschillende soorten herten in alle soorten en maten met kleine en grote geweien, Bizons met kalfjes, Eland met kalfje, een zwemmende zwarte Beer. De Grizzlybeer met pups was wel erg ver weg, wel op de foto, maar niet echt gezien.

John en ik zijn samen echt een super team. Doen alles hier samen en ook nog in perfecte harmonie, zelfs ziek zijn doen we samen. John is al sinds Hawaii aan het hoesten en sinds een week ook goed verkouden, pijnlijke keel en snotneus. Wat niet kon uitblijven was dat ik het natuurlijk ook kreeg. Samen flink beroerd, maar in zo’n mooie omgeving, dat we van de nood een deugd maken. De nachten zijn het ergst omdat we elkaar dan wakker houden met hoesten, snotteren, zweten, draaien en vooral snurken. Net op het punt dat we elkaar de nek om kunnen draaien is het 5 uur en dan stappen we achter het stuur en gaan we de natuur in. We hebben nog nooit zoveel zonsopkomsten gezien in ons leven 😃. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel veel respect heb voor mijn mannetje, ondanks zijn zieke lijf stapt hij elke dag vrolijk achter het stuur. We beseffen ons heel goed dat als je zolang weg bent je het niet kunt voorkomen dat je een keertje ziek bent. Doet niets af van ons gevoel van bofpoepies zijn.

De zwemmende zwarte beer heeft wel weer een mooi verhaal. We hadden gehoopt, doordat we telkens zo vroeg wakker zijn, dat we wel beren zouden zien. Helaas, maar aangezien we in het park zelf sliepen, hadden we bedacht op een bekende berenspotplek te gaan staan zo rond etenstijd en dan te gaan koken. Het gerecht werd gehakt met spek en groenten. Niet alleen wij vonden het lekker, want aan de overkant van het water kwam er een zwarte beer (al was hij nog bruin) uit de bosjes met zijn neus omhoog. Hij stapte het water in en zwom naar de plek waar wij vlak daarvoor met de camper hadden gestaan. Of het nu de spek was of hij moest gewoon aan de overkant zijn zullen we nooit weten, maar wij vonden het wel erg toevallig.

We laten verder de foto’s weer voor zichzelf spreken. De volgende blog met foto’s komt uit Yellowstone