Dag 93 en 94 Cruise Alaska + begin landcruise

Zaterdag nog een laatste volledige dag op zee met in de avond nog een fjord. Om 9 uur zaten we al in het theater te luisteren naar een presentatie over de walvissen van Alaska. Ook al hebben we ze niet echt van heel dichtbij gezien hebben we toch de magie gevoeld van deze machtige wezens. Na de walvissen een presentatie van de kapitein die uitleg gaf over de werking van het schip en foto’s liet zien van achter de schermen. Vanwege COVID-19 mogen er nog steeds geen rondleidingen gegeven worden in de stuur- en machinekamers. De kapitein was een man met leuke humor en hij beantwoordde ook vragen uit het publiek. Natuurlijk wilde ik graag weten wie dan de Nederlandse wetgeving op het schip   handhaaft tijdens de cruise, aangezien het Nederlands grondgebied is. Dit bleek de kapitein zelf te zijn. Hij heeft, om als kapitein op een Nederlands schip te mogen handhaven, een soort BOA-examen moeten afleggen. Dus bij een artikel 310 Sr. (Diefstal) mag hij opsluiten en voorgeleiden. Volgens de kapitein komt dit echter niet vaak voor. Bij ongeregeldheden heeft hij een team beveiligers en gaat hij in gesprek met de overlastplegers en vaak is dit al genoeg. De barkeepers mogen gasten ook alcohol weigeren als ze zien dat een persoon teveel gedronken heeft. Ik moet ook eerlijk zeggen dat wij in de afgelopen 5 cruises met totaal toch zo’n 14000 mensen pas 1 keer een man hebben gezien en getroffen met een vervelende dronk. Tot slot nog een presentatie gezien over de geschiedenis van Holland Amerika Lijn. Deze is speciaal geschreven voor het 75 jarige bestaan als cruisemaatschappij dat vaart op Alaska. terwijl ze al 140 jaar bestaan. Ze zijn begonnen als passagiers- en goederenvervoer. In de oorlog werden de schepen omgebouwd om soldaten te vervoeren. Nu is de Rotterdam 5, dat ligt in de haven van Rotterdam, een opvangcentrum voor vrouwen en kinderen uit de Oekraïene. Hele mooie presentatie waar vier jaar aan gewerkt is.

Na de lunch was de dansshow, omdat we in de avond de College Fjord in zouden varen. Ook nu weer een hele mooie show met dansers en in dit geval ook live muziek met piano en zang. Een reis door de muziekgeschiedenis van 1970 tot nu. De hele dag was het buiten helaas weer mistig met regen. We zijn dus erg dankbaar dat het gisteren zulk mooi weer was. De College Fjord gaf zicht op 5 verschillende gletsjers met namen van Amerikaanse Universiteiten,  waarvan Harvard-gletsjer de grootste was van 2,4 kilometer lang en tussen de 65 en 100 meter hoog. De grootste gletsjer die we deze reis gezien hebben. Het weer klaarde in de fjord wel iets op, maar het was nog steeds miezerig en grijs. Je ziet dan toch wel het verschil in foto’s van gisteren en vandaag. Die blauwe lucht maakt de foto’s toch echt mooier. ‘S avonds nog een drankje gedaan in onze stambar en afscheid genomen van de obers Lex en Ernie. Geweldige mannen die hard werken een nieuwe dimensie geven. Het personeel maakt lange dagen en werken 7 dagen in de week. Toch moeten ze vriendelijk blijven, al lopen er ook echt horken van passagiers op het schip, die vinden dat ze behandeld moeten worden als koningen zonder een bedankje of enig vertoon van dankbaarheid. Het meeste bar- en bedieningspersoneel komt uit de Filipijnen.

Zondag was het al weer zover dat we van boord moesten. Om 6 uur opgestaan. Het schip lag toen al in Whittier. Eenmaal van boord bleek het buiten echt hondenweer te zijn. We zijn via een tentgang naar de trein geleid en daar zaten we in een mooie ruimte met glazen dak. Na een mooie treinreis door de natuur en langs Turnagain Arm, waar de eb en de vloed tientallen meters kan verschillen. Geen wildlife gezien, maar wel mooie vergezichten. We zijn uitgestapt in Anchorage, een grote stad. Ik had me bij Anchorage een pittoresk stadje voorgesteld, waar de elanden vrij in de straten liepen. Mijn deceptie was dan ook groot toen ik een grote betonnen stad zag waar geen eland te vinden was. Na de lunch zijn we met de stadsbus naar de Harleyshop gereden. Bleek dat er wel degelijk elanden rondlopen in de stad, ze komen ‘S avonds laat naar de stad en vreten dan alle bloemen en planten op van de bewoners. De buschauffeur was een dure rozenstruik armer binnen 1 dag nadat hij naar Anchorage was verhuisd met vrouw en kinderen. Dus wie weet hebben we morgen nog geluk om de elanden in de stad te zien. In de zomer wordt het hier echter niet echt donker. Na het eten (pizza), zijn we nog naar het park gelopen, maar de elanden lieten zich nog niet zien.

Morgen hebben we een vrije dag in Anchorage. In de ochtend gaan we op een twee uur durende trolleyrondtocht.