Dag 98 abrupt einde aan de reis

Helaas begon de dag vandaag anders dan gehoopt. Gisteren na de schitterende Tour en het dutje voelde ik me erg brak en had een rauwe keel en droge hoest. Vannacht is het erger geworden en kreeg ik een loopneus en hoofdpijn. Vanmorgen in overleg met John besloten om me te laten testen op COVID-19. Dit om twee redenen: 1. we reizen nog 5 dagen met een vaste groep van 20 personen en ik wil deze niet onnodig blootstellen aan COVID mocht ik positief zijn en 2. Over 4 dagen moeten we zoiezo testen om naar Vancouver te mogen vliegen. Mocht ik dan positief blijken, dan zitten we in Canada en daar zijn ze veel moeilijker met Corona en moeten we dan nog in quarantaine en zijn we niet op tijd thuis.

Helaas ben ik inderdaad positief. John is nog negatief. Morgen worden we met een groep andere positieve mensen ( gezellig clubje dus) naar Anchorage gebracht met de trein en daar in een hotel gezet. Hoeveel dagen weten we nog niet, wel weten we dat we zodra het kan vanuit Anchorage naar huis willen vliegen. Anchorage is nog Amerika, dus waarschijnlijk soepeler qua regels hopen we.

Helaas vanaf nu dus alleen nog quarantaine verhalen en een update van wat er nu gaat gebeuren.

Voor iedereen die heeft meegereisd, super bedankt voor jullie interesse en opmerkingen op de verhalen. Was voor het na erg leuk dat jullie zo meeleefden met onze avonturen!

Tuurlijk balen John en ik nu dat we de reis niet af kunnen maken, maar wat vooral overheerst is het geluksgevoel dat we dit toch maar mooi 97 dagen hebben mogen doen en beleven en dat iedereen thuis gezond is gebleven. Dus voor ons geen sombere stemming, alleen heel veel dankbaarheid EN komende dagen is toch ook weer een heel avontuur om thuis te komen. Niet het gewenste avontuur, maar toch ook een avontuur!

knuffels John en Petra